Σελίδες

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών σε δύο Πακιστανούς για αυτοθυσία



Βραβείο σε δύο Πακιστανούς από την Ακαδημία Αθηνών. Πρόκειται για τον 18χρονο και τον 32χρονο οι οποίοι σκοτώθηκαν προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν ζευγάρι από γραμμές τρένου. Βραβείο μετά θάνατον απένειμε η Ακαδημία Αθηνών στους δύο Πακιστανούς 18 και 32 ετών αντίστοιχα, οι οποίοι είχαν σκοτωθεί στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν ηλικιωμένο ζευγάρι από τις ράγες τρένου.


Δημοσιευμένη  εικόνα

Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε το βραβείο στους Hamayun Anwar και Wakar Ahmed, για υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας. Να σημειωθεί πως το περιστατικό είχε συμβεί τoν Απρίλιο του 2012, στο ύψος του Κρυονερίου. Τότε, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων το οποίο επέβαινε σε αυτοκίνητο έμεινε πάνω στις γραμμές, με τους δύο επιβαίνοντες να εγκλωβίζονται μέσα στο αμάξι τραυματισμένοι. Λίγο πιο πέρα όμως δούλευαν τρεις Πακιστανοί οι οποίοι και έτρεξαν να βοηθήσουν. Οι δύο από αυτούς μπήκαν μέσα στο αυτοκίνητο, στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν τους ηλικιωμένους. 

Έφτασε όμως το τρένο και με μεγάλη ταχύτητα έπεσε επάνω τους.

Δυστυχώς από τη σφοδρότατη σύγκρουση δεν βγήκε κανείς ζωντανός. Σκοτώθηκαν τόσο οι δύο Πακιστανοί όσο και το ζευγάρι των ηλικιωμένων. Ο τρίτος Πακιστανός που ήταν έξω από το αυτοκίνητο τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι του δημοσιογράφου Νίκου Άγκο, ο οποίος σε αποκλειστικότητα τότε είχε αναδείξει το θέμα και είχε βρει και τα ονόματα των ανθρώπων που σκοτώθηκαν.

...ας θυμηθούμε λίγο το γεγονός 

6 Απριλίου, 2012 - Περιοχή: Κρυονέρι Αττικής

Το αμάξι με το ηλικιωμένο ζευγάρι έχασε την αριστερή στροφή, καβάλησε το ανάχωμα, σφηνώθηκε στις ράγες. Οι φωνές τους τράβηξαν τον γύρω κόσμο. Τέσσερις από τους 30 προσπάθησαν να βοηθήσουν. Έφεραν στα ίσια το αμάξι, έσπασαν το τζάμι, αλλά δεν είδαν το τρένο. Ούτε προφανώς το άκουσαν. Δεν σφύριξε εκείνη την ημέρα. Στο πέρασμά του παρέσυρε το ηλικιωμένο ζευγάρι και δύο από αυτούς. Μετανάστες από το Πακιστάν. Η είδηση για το δυστύχημα στο Κρυονέρι Αττικής και για την εθνικότητα των 2 νεαρών που θυσιάστηκαν, προσπαθώντας να βοηθήσουν δύο Έλληνες έκανε το γύρο του κόσμου. Συνέβη άλλωστε, σε μία περίοδο που είχε κορυφωθεί ο δημόσιος διάλογος για τα κέντρα κράτησης παράνομων μεταναστών. Στο σημείο του δυστυχήματος, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας "Τα Νέα", είχαν μείνει δύο πλαστικά καπάκια από ζάντες, το παπούτσι ενός νεκρού και ένα σημείωμα "Σας ευχαριστούμε που αλλάξατε τη ζωή μας".,

Εκεί γονατίζει και κλαίει κάθε μέρα ο Αχμάντ, ένας από τους που γλίτωσαν. Ο Μασούντ ήταν ο άλλος. "Τουλάχιστον 30 άτομα βρίσκονταν εκεί. Έλληνες και μετανάστες", λένε αυτόπτες μάρτυρες, αλλά δεν "βοηθούσε κανείς".

Άδικο τέλος για τα δύο αδέρφια στις ράγες του τρένου

Ο Χομαγιούντ Ανγουάρ βρέθηκε στο τρένο και το αυτοκίνητο. Δεν πρόλαβε να αντιδράσει στη θέα αμαξοστοιχίας, απλά σήκωσε ψηλά τα χέρια. Είχε έρθει στην Ελλάδα το 2009, προκειμένου να πιάσει δουλειά και να βοηθήσει τους γονείς του. Η μεταφορά του κόστισε 7.500 ευρώ. Ένα ταξίδι 15 ημερών.

Ο θείος του Κάσερ τον πήρε υπό την προστασία του. Του είχε πει να μην κυκλοφορεί στο κέντρο της Αθήνας, για να μην τον συλλάβουν χωρίς χαρτιά και τον απελάσουν. Το τελευταίο διάστημα μάθαινε ελληνικό στον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσιάς και εργάζονταν σε ξυλάδικο.

Ο Βακάρ Αχμέντ, το δεύτερο άτυχο θύμα, ζούσε στην Ελλάδα για οκτώ χρόνια και εργάζονταν ως κηπουρός. Εκείνος είχε ειδοποιήσει τα 4 παιδιά. "Αφήστε τη δουλειά, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα", είπε. Με το που έφτασε στο σημείο βρήκε το πράσινο Rover στις ράγες, με τους δύο Έλληνες εγκλωβισμένους μέσα.
Ο Αχμέντ έσπασε το παράθυρο με γκασμά και προσπάθησε να βγάλει τον οδηγό από μέσα. Ήταν ο μόνος που δεν πέθανε ακαριαία μετά τη σύγκρουση. Αυτόπτες μάρτυρες τον θυμούνται να φωνάζει βοήθεια από τα συντρίμμια. Αργότερα υπέκυψε. 

Τα νέα έφτασαν εκείνη την ημέρα στα σπίτια των νεκρών στο Πακιστάν μέσα σε 10 λεπτά. 

Ο θείος του Ανγουάρ θα συνόδευε τους νεκρούς σε ένα ταξίδι 30 ωρών."Είμαστε υπερήφανοι που τα παιδιά μας πέθαναν, βοηθώντας".



Ελάχιστοι γνωρίζουν πως εκτός από τους αδικοχαμένους Βακάρ και Χουμαγιούν, άλλοι δύο μετανάστες, ο Μασαούντ και ο Αχμέντ έσπευσαν να σώσουν το ηλικιωμένο ζευγάρι που εγκλωβίστηκε στις ράγες του τρένου. Τελευταία στιγμή γλίτωσαν από φρικτό θάνατο.

Για την ελληνική Πολιτεία ήταν δύο Πακιστανοί μετανάστες, δύο ακόμη αλλοδαποί χωρίς χαρτιά. Στη δύσκολη στιγμή όμως, όταν δύο συνάνθρωποί τους βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στις ράγες του τρένου στο Κρυονέρι, ήταν εκείνοι που έτρεξαν να βοηθήσουν. Χωρίς δεύτερη σκέψη ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις του ηλικιωμένου ζευγαριού που παρακαλούσε για βοήθεια. Η τραγική πρόσκρουση που ακολούθησε είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν και οι τέσσερις τη ζωή τους… 

Με τη αυτοθυσία τους, ο 33χρονος Βακάρ Αχμεντ και ο 18χρονος Χουμαγιούν Ανουάρ απέδειξαν πως είχαν όνομα, πρόσωπο, ψυχή, ανθρωπιά. Είναι η άλλη, αθέατη όψη των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, η οποία δεν βρίσκει συχνά «χώρο» στην καθημερινή επικαιρότητα. Τα άψυχα κορμιά των νεαρών από το Πακιστάν επέστρεψαν στη χώρα τους για να ταφούν. Τις σορούς τους υποδέχθηκαν οι συγχωριανοί τους με τιμές ηρώων. Η σκέψη ότι έχασαν τη ζωή τους για να βοηθήσουν δύο ανθρώπους είναι η μόνη που απαλύνει τις πολυμελείς οικογένειές τους από τον βαθύ τους πόνο… Ελάχιστοι γνωρίζουν πως εκτός από τον Βακάρ και τον Χουμαγιούν, δύο συμπατριώτες τους προσπάθησαν να σώσουν τον 87χρονο Αθ. Τζουβέλη και τη σύζυγό του εκείνη την ημέρα. Πρόκειται για τον Αχμέντ και τον Μασαούντ, που ο Βακάρ πήρε τηλέφωνο για να βοηθήσουν.  «Ημασταν στη δουλειά όταν μας πήρε ο Βακάρ να πάμε να βοηθήσουμε. Τρέξαμε αμέσως», διηγείται ο Αχμέντ. «Ηταν κι άλλοι εκεί, αλλά στέκονταν πιο μακριά. Μέσα από το αυτοκίνητο, οι άνθρωποι φωνάζανε βοήθεια. Το πόδι της γιαγιάς ήταν ματωμένο. Το χέρι του παππού κρεμόταν έξω από το αυτοκίνητο και φαινόταν ότι είχε σπάσει», λέει ο Μασαούντ. Στη διαδικασία του απεγκλωβισμού, ο Βακάρ και ο Χουμαγιούν βρίσκονταν στο κέντρο των γραμμών, με την πλάτη προς το τρένο. Ο Μασαούντ και ο Αχμέντ ήταν από την πλευρά που μπορούσαν να δουν την αμαξοστοιχία. Αυτό ήταν που τους έσωσε. Ισα που πρόλαβαν να απομακρυνθούν από τις ράγες. Ο Μασαούντ τραυματίστηκε στο πόδι. Ο Κάισερ Ναντίμ, θείος των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους, έφτασε στο σημείο πέντε λεπτά μετά το δυστύχημα. «Είδα τον Βακάρ, είχε ακόμη τις αισθήσεις του. Ζήτησε νερό. “Δεν έχω δύναμη”, είπε και έσβησε», μας λέει. «Πιο πέρα, διέκρινα την πράσινη φόρμα που φορούσε ο Χουμαγιούν. Δεν τόλμησα να πάω από κοντά να τον δω. Και στους δύο, το χτύπημα ήταν στο πίσω μέρος του κεφαλιού…».

Εφιαλτικές οι πρώτες στιγμές μετα την τραγωδία
Τα αναπάντητα ερωτηματικά του δυστυχήματος

Για πολλές ώρες μετά, ο 32χρονος Μασαούντ που είχε τραυματιστεί στο πόδι βρισκόταν σε σοκ – δεν μπορούσε να μιλήσει, δεν κατάφερε ούτε κατάθεση να δώσει στην αστυνομία που έφτασε καθυστερημένη στο σημείο. Ο μικρότερος, ο 19χρονος Αχμέντ εξήγησε τι είχε συμβεί. Ηταν απαρηγόρητος. Εκτός από συγχωριανοί, με τον Χουμαγιούν ήταν κολλητοί φίλοι. 

Μέχρι σήμερα, κανείς δεν ξέρει τι συνέβη, πώς δηλαδή το αυτοκίνητο του Αθ. Τζουβέλη βρέθηκε στις ράγες από σημείο που δεν υπήρχε διάβαση. Κάποιοι πιθανολογούν υπερβολική ταχύτητα, άλλοι μιλούν για πρόβλημα υγείας… Το μυστικό φαίνεται ότι το έχουν πάρει μαζί τους οι δύο επιβάτες… Παρά το γεγονός ότι η Αστυνομία ειδοποιήθηκε αμέσως μετά την ανατροπή του ΙΧ στις ράγες, όπως προκύπτει από τα στοιχεία και τους αυτόπτες μάρτυρες, έφτασε στο σημείο με καθυστέρηση. Ερώτημα παραμένει γιατί δεν είχε ειδοποιηθεί εγκαίρως ο ΟΣΕ…

Τώρα, ο Μασαούντ σκέφτεται να γυρίσει για λίγο στο Πακιστάν «να ξεφύγει το μυαλό του, να δουν και οι γονείς του ότι είναι σώος και αβλαβής», όπως μας λέει. Ο Αχμέντ περνά κάθε μέρα από το σημείο του δυστυχήματος για να θυμηθεί τους φίλους του που χάθηκαν εκεί… Και οι δύο έχουν αγωνία για τα χαρτιά τους. Ισως, μετά το περιστατικό, η Πολιτεία τους δώσει άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Ομως οι ίδιοι δεν το απαιτούν. 

Αυτή η αξιοπρέπειά τους είναι ένας ακόμη λόγος που και ο Αχμάντ και ο Μασαούντ αποδεικνύουν πως έχουν όνομα, πρόσωπο, ψυχή.

Κινητοποίηση
Ερανος για την επιστροφή

Ο ΚάιΣερ Ναντίμ, θείος του Βακάρ και του Χουμαγιούν που έχασαν τη ζωή τους, είχε την ευθύνη τους όσο βρίσκονταν στην Ελλάδα. Ηταν εκείνος που τους φρόντιζε «να μην πάρουν τον κακό δρόμο», για να μπορέσουν να βοηθήσουν τις πολυμελείς οικογένειές τους που βρίσκονται στο Πακιστάν. Ηταν εκείνος που ανέλαβε το δύσκολο έργο της επιστροφής των σορών στη χώρα τους για να ταφούν. Τα χρήματα για τη μεταφορά μαζεύτηκαν με την πρωτοβουλία του δημοσιογράφου Νίκο Αγκο και τη συνδρομή όσων έμαθαν ότι υπήρχε ανάγκη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπαιξαν τον ρόλο τους. Σημαντική βοήθεια προσέφεραν -μεταξύ άλλων- ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης αλλά και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε ο Κάισερ Ναντίμ στο χωριό τους στο Πακιστάν ήταν ο πατέρας του 33χρονου να κλαίει μπροστά στο σπίτι του και να ζητάει το γιο του… «Δεν έχω λόγια να σας πω πόσο στενοχωριέμαι. Τον Βακάρ τον είχα σαν γιο μου. Φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν για μένα να πω στους γονείς του ότι χάθηκε…», μας λέει. «Το μόνο που απαλύνει τον πόνο των γονιών είναι ότι τα παιδιά τους έφυγαν για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους… Στην κηδεία ήρθαν 8-10.000. Ολοι έκλαιγαν, αλλά έλεγαν ότι τα παιδιά έφυγαν σαν ήρωες»...

Δεν υπάρχουν σχόλια: