Σελίδες

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Οι Έλληνες του Διστόμου στέλνουν ένα μήνυμα …



Πως αισθάνονται οι Έλληνες για τους Γερμανούς; Πως νιώθουν που το Βερολίνο απαιτεί νέα επώδυνα μέτρα λιτότητα από την Αθήνα; 

Δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας Daily Telegraph ταξιδέψε στην χώρα μας για να πάρει αυτές τις απαντήσεις και επέλεξε να ρωτήσει τους κατοίκους ενός μικρού χωρίου. Ενός χωριού όπου η ιστορία έγραψε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της. Στο Δίστομο. 

Eκεί που σύμφωνα με τον βρετανό δημοσιογράφο οι κάτοικοι είναι οργισμένοι από τις γερμανικές απαιτήσεις και ταυτόχρονα φοβισμένοι για το μέλλον της χώρας τους.

"…Για ακόμα μια φορά οι γερμανοί ελέγχουν τα πάντα για εμάς. Μας πιέζουν, και δεν τους εμπιστεύομαι. Αλλάζουν όσα λένε συνεχώς. Η Ελλάδα θα πληρώσει τα δανεικά, όμως όχι με το γερμανικό μαχαίρι στον λαιμό μας…" Η ζωή του Ελευθέριου Μπασδέκη είναι άρρηκτα δεμένη με ιστορικές επιλογές των γερμανικών ηγεσιών. 

Όταν ήταν μικρό παιδί κατάφερε να ξεφύγει από το μακελειό που προκάλεσαν οι ναζί στο χωρίο του, τρέχοντας τρεις συνεχόμενες μέρες χωρίς παπούτσια στην ελληνική ύπαιθρο για να ξεφύγει από τους γερμανούς. Σήμερα στα 83 του χρόνια ζει σε αυτό τα μικρό μέρος της Ελλάδας και αισθάνεται και πάλι φόβο.

Μετά βίας τα βγάζει πέρας με την μικρή του σύνταξη και τώρα βλέπει πως η Γερμανία που ηγείται των πολιτικών αποφάσεων της ΕΕ απαιτεί ακόμα περισσότερα μέτρα λιτότητας για τους Έλληνες.

Αυτό όμως που τον στεναχωρεί πιο πολύ, είναι πως με την μικρή του σύνταξη δεν μπορεί να βοηθήσει την σύζυγο του που πάσχει από Αλτσάιμερ και χρειάζεται βοήθεια 24ωρες το 24ωρο. "…Την αγάπησα από ηλικία 15 ετών... Δηλώνει με δάκρυα στα μάτια του. "…Πάντα με πρόσεχε και τώρα εγώ δεν μπορώ να την φροντίσω. Όμως έχουμε ζήσει και χειρότερα. Ανησυχώ περισσότερο για τα εγγόνια μου, τι θα απογίνουν;…"

Δημοσιευμένη  εικόνα

Η σύνταξη του 83χρονου Έλληνα είναι 400 ευρώ τον μήνα και κάθε μέρα που περνά νιώθει πως γίνεται συνεχώς όλο και πιο φτωχός. "…Όλη μου την ζωή ήμουν περήφανους που μπορούσα να εργάζομαι και να στηρίζω τον εαυτό μου. Και τώρα αυτό μου το παίρνουν. Μου αρέσει το συναίσθημα πως μπορώ να αγοράσω κάτι με τα δικά μου χρήματα. Δούλεψα σκληρά και φρόντιζα την οικογένεια και το σπίτι μου. Τώρα όμως όλα τελείωσαν. Μου πήραν την υπερηφάνεια μου…"

Η μικρή πόλη του Διστόμου με τους 4000 κατοίκους έζησε μια από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες που προκάλεσαν οι ναζί σε άμαχο πληθυσμό. 218 από τους 500 τότε κατοίκους εκτελέστηκαν από τους γερμανούς τον Ιούνιο του 1944 ως αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών εναντίον τους. 

Ο Μπασκέκης ήταν τότε 14 ετών. "…Βρισκόμουν με την οικογένεια μου στον πάνω όροφο του σπιτιού όταν μπήκε ένας γερμανός στρατιώτης. Άρχισε να φωνάζει, ο σκύλος μας γαύγιζε και τότε εκείνος τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Μετά έβαλε φωτιά στο σπίτι. Ο θείος μου που ήταν μαζί μας είπε πως καλύτερα να κατέβουμε κάτω. Καλύτερα να μας πυροβολήσουν παρά να καούμε ζωντανοί. Καταφέραμε όμως να βγούμε από το παράθυρο και εγώ άρχισα να τρέχω για να σωθώ. Έτρεχα για τρεις μέρες…"

Οι επιζώντες από εκείνη την μέρα και οι οικογένειες τους ακόμα μάχονται για αποζημιώσεις αν και πριν από λίγες εβδομάδες το ανώτατο δικαστήριο των ΗΕ αποφάσισε να δοθεί αμνηστία στο σημερινό κράτος της Γερμανίας για τις ενέργειες που διέπραξε ο Χίτλερ.

"…Αυτό που με κάνει να στεναχωριέμαι είναι πως όλα για όσα παλέψαμε, την ελευθερία, την ειρήνη ανάμεσα σε διαφορετικές χώρες, το όνειρο μια αρμονικής συνύπαρξης το έκαναν κομμάτια ξανά. Θα έπρεπε να εργαζόμαστε μαζί με τα αδέρφια μας τους Ευρωπαίους και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Δεν έχω κάτι εναντίον των γερμανών όμως απεχθάνομαι αυτό που κάνει η κυβέρνηση τους. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αυτό είναι σίγουρο. Όμως η Ελλάδα είναι ένας αρχαίος τόπος. Έχουμε υπομείνει πολλά. Θα τα καταφέρουμε και πάλι…"


ΠΗΓΗ: goodstory.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια: